Er gaan veel verhalen over de Witte Wieven. Zijn het spoken, zijn het mistflarden of zijn het Wittende wijven; wijze vrouwen? Of zijn het vrouwen die kunnen werken met magie?
Mij hebben ze altijd gefacineerd en zijn ze verbonden met het drentse land, de hunebedden en het oude beekdal landschap van de Drentsche Aa. Een magische wereld waar ook de geschiedenis vaak nog goed zichtbaar is. Het landschap voert je naar andere werelden, hoe hebben de mensen hier vroeger geleefd, hoe en waarvoor maakten ze de hunebedden?
Ik ervaar die magie vooral als er mistflarden hangen boven het landschap. Op de foto hangen ze boven het Taarlose diep.
Volgns mij ontstonden volksverhalen vooral rond (natuur)verschijnselen die onverklaarbaar waren of bijvoorbeeld angst inboezemden. In het donker en er en in de mist is een groot deel van de wereld om je heen niet zichtbaar. De periode van meer donker, doordat de dagen korten, valt ook samen met de tijd waarin vaak mist boven het landschap te zien is. Deze komt 's avonds tegen het donker op. Dat maakte mensen natuurlijk angstig. Was er soms een spook in de mist? Door de verhalen kreeg men er "grip"op, werd de angst bespreekbaar en gedeeld.
Is de kwaliteit van wijze vrouwen niet dat zij het onzichtbare kunnen zien? Dat zij verder kunnen kijken? Dat ze meer hebben gezien (doordat ze al wat op leeftijd zijn) en hun ervaring hebben getransformeerd naar wijsheid?
Voor mij komen dan ook alle bestaande verhalen en definies van de Witten Wieven bij elkaar. Ik heb daaraan uitdrukking gegeven in dit beeld. Het gezicht van een vrouwelijk wezen met mistflardenhaar. Ze heeft gesloten ogen waarmee ze schouwt in onzichtbare werelden, in innerlijk weten. Haar open mond geeft haar ontvankelijkheid aan.
Hier fotografeerde ik haar bij De Drentsche Aa.
Ze is voor 69 euro te koop in de winkel van Coöperatie OngEeikt.
Wil je mijn posts blijven volgen, like dan mijn facebookpagina
Groene groet,
Jitske van der Spoel