Triskel

Spiralen, je ziet ze overal in de natuur, in bloemen, in varens, schelpen en zelfs in ons DNA. Het is dan ook een symbool voor leven.

Ook in het huisje van een slak is de spiraal duidelijk zichtbaar. Ik koos de slak voor mijn logo van "voelsprieter voor spoorsupport, heldervoelend coach", mede om die reden. Ze draagt dat huisje op haar rug en is dus altijd thuis. Zo bijzonder. En ik koos ook voor de slak vanwege de voelsprieten en het slakkenspoor natuurlijk.

Er is zoveel te zien als je verder kijkt dan de oppervlakte. Ook dat wil ik graag uitdrukken. De slak is vaak niet zo geliefd, maar zie je haar schoonheid en wonderbaarlijke kwaliteiten? Ook daar gaat het over in de sessies die ik geef. Ik nodig deelnemers uit verder en dieper te kijken. Misschien wil een emotie gezien en gehoord worden? Misschien is het boosheid en mag die er niet zijn, omdat zij wordt afgekeurd. Ze is lelijk. En dan te ontdekken hoeveel schoonheid er in boosheid schuilt en hoe waardevol ze is.

De spiraal staat, als je haar naar binnen volgt, ook voor verdieping, de reis van het innerlijjke leven. Als je de spiraal van binnen naar buiten volgt staat ze voor groei en expansie van energie en uitdrukking van de ziel in de buitenwereld. We gaan tijdens ons leven dus steeds op en neer in de spiraal.

Eerder schreef ik al over de betekenis van drie in mijn blog over de magische keteltjes. Hierbij werd ik vooral geïnspireerd door de keltische traditie.

De triskel bestaat uit 3 spiralen die in het midden, het hart, verbonden zijn. In dit symbool komen de drie-eenheid en de spiraal dus samen. De drie-eenheid en ook de triskel (ook onder andere namen) komt in veel culturen, tradities en religies voor. Geef er jouw eigen betekenis aan. Doe je dat vanuit de keltische traditie dan staat de triskel dus voor het doorlopen van de 3 levenspaden als bruid, moeder en wijze vrouw.

Ik maakte een sjabloon van de triskel en schilderde haar met de hand op biologische katoen. Ze wordt als schilderijtje verkocht (prijs 8,95 euro) in de winkel van coöperatie OngeEikt.

Groene groet,

Jitske van der Spoel

Witte Wieven bij de Drentsche Aa

Er gaan veel verhalen over de Witte Wieven. Zijn het spoken, zijn het mistflarden of zijn het Wittende wijven; wijze vrouwen? Of zijn het vrouwen die kunnen werken met magie?

Mij hebben ze altijd gefacineerd en zijn ze verbonden met het drentse land, de hunebedden en het oude beekdal landschap van de Drentsche Aa. Een magische wereld waar ook de geschiedenis vaak nog goed zichtbaar is. Het landschap voert je naar andere werelden, hoe hebben de mensen hier vroeger geleefd, hoe en waarvoor maakten ze de hunebedden?

Ik ervaar die magie vooral als er mistflarden hangen boven het landschap. Op de foto hangen ze boven het Taarlose diep.

Volgns mij ontstonden volksverhalen vooral rond (natuur)verschijnselen die onverklaarbaar waren of bijvoorbeeld angst inboezemden. In het donker en er en in de mist is een groot deel van de wereld om je heen niet zichtbaar. De periode van meer donker, doordat de dagen korten, valt ook samen met de tijd waarin vaak mist boven het landschap te zien is. Deze komt 's avonds tegen het donker op. Dat maakte mensen natuurlijk angstig. Was er soms een spook in de mist? Door de verhalen kreeg men er "grip"op, werd de angst bespreekbaar en gedeeld.

Is de kwaliteit van wijze vrouwen niet dat zij het onzichtbare kunnen zien? Dat zij verder kunnen kijken? Dat ze meer hebben gezien (doordat ze al wat op leeftijd zijn) en hun ervaring hebben getransformeerd naar wijsheid?

Voor mij komen dan ook alle bestaande verhalen en definies van de Witten Wieven bij elkaar. Ik heb daaraan uitdrukking gegeven in dit beeld. Het gezicht van een vrouwelijk wezen met mistflardenhaar. Ze heeft gesloten ogen waarmee ze schouwt in onzichtbare werelden, in innerlijk weten. Haar open mond geeft haar ontvankelijkheid aan.

Hier fotografeerde ik haar bij De Drentsche Aa.

Ze is voor 69 euro te koop in de winkel van Coöperatie OngEeikt.

Wil je mijn posts blijven volgen, like dan mijn facebookpagina

Groene groet,

Jitske van der Spoel

In een notendop..

Ze zijn heerlijk om zo op te eten en bovendien heel gezond. Er is zoveel te maken met oogst van de walnootboom. Zelfs de tussenschotjes van de noot verzamel ik om tinctuur van te maken.

Van lieve vrienden kreeg ik bolsters, onrijpe noten en nu ook rijpe. Ik schreef al eerder over walnoteninkt (die bij mij te koop is) en ik maakte ook walnotenlikeur. Natuurlijk gooi ik de doppen van de rijpe noten niet weg. Dit jaar werden het drijfkaarsjes.

Ik maakte ze samen met Ageda van https://elkedaggroener.nl/ als verkooproject voor de winkel van OngeEikt. Zo leuk om eens iets samen te doen!

Om de notendoppen te kunnen volschenken met het gesmolten kaarsvet zetten we ze op een tafel met zand. Voor het aanleveren van zand hadden de mollen geholpen. Er zat ergens een tegel los op het pad en via de ruimte die dat bood hadden ze heel veel zand naar boven gewerkt. Straks het zand maar weer terugdoen en de tegel goed vast zetten. Heerlijk om zo bezig te zijn en zoveel mogelijk gebruiken wat voorhanden is.